Wie ben ik

Tags: wie ben ik, zingeving, mens,

Al jaren zijn wij fan van Harrie Jekkers. Zijn conferences hebben wij allemaal gezien in het theater en we beluisterden ze nog steeds jaarlijks op vakantie in de auto. In ons gezin worden delen van deze conferences regelmatig aangehaald. Een paar woorden zijn al genoeg om gezamenlijk de passage uit te spreken en er om te lachen.

Grootste vraag
Afgelopen week stond er een artikel in de krant over een groep voor tienermeiden, waar deze meiden allerlei onderwerpen konden bespreken. Er werd een opsomming gemaakt en één van de vragen was: ‘Wie ben ik’. Misschien wel de grootste vraag waar we ons hele leven mee worstelen. Bij het lezen van deze vraag gaat mijn Harrie Jekkers reservoir spontaan open en ik zeg in gedachten: Ik ben een kameeltje! K.. (ik zal het woord in deze context niet helemaal uitschrijven maar een goed lezer weet welk woord er is bedoeld).

Wat vertellen we onze kinderen
De conference gaat over een kameeltje dat in de gillend hete woestijn wordt geboren en vraagt: Wie ben ik. Zijn moeder antwoordt: een kameeltje. Dat zegt de pasgeborene nog niet veel dus hij vraagt: “Wat doet een kameeltje” en dan ontspint zich een gesprek waar het jonge kameeltje niet vrolijk van wordt. Vandaar de K.. Harrie Jekkers vervolgt dan zijn conference met antwoorden op deze twee vragen vanuit het perspectief van een mens. En ook dat wordt een verhaal waar je niet vrolijk van wordt. “Hallo, gerimpelde kleibint”, zo wordt de pasgeborene verwelkomd, “Je hebt nog 40 jaar om te mislukken”. Een conference waar je hard om kunt lachen maar wel met een stevige kern: Wat vertellen we onze kinderen over ‘Wie ze zijn’ en ‘Wat ze hier op aarde doen’.

Toevalstreffer
Het antwoord op ons bestaan wordt vaak gegeven vanuit een biologisch perspectief: Een eitje en een zaadje komen bij elkaar. En ja, je bent een toevalstreffer want toevallig lukte het deze keer. Ouders kopen de duurste spullen om hun kind mee te omringen. Ze lezen veel en volgen de aanwijzingen op internet. Het kind is kostbaar en er mag zeker niets misgaan. Het mag niet mislukken. Van mensen die in het onderwijs werken hoor ik vaak over de hoge verwachtingen die ouders van hun kind hebben maar ook kinderen zelf spreken over hun toekomstidealen in beelden als hoogopgeleid, rijk, succesvol en machtig. Ze zien soaps en series en kijken naar hun stijliconen om te zien wat de bedoeling van hun bestaan is.

Ik ben mens!
De grote vragen houden ons al bezig zolang we bestaan. Ze blijven zich opdringen en er blijkt dus behoefte aan een plek om hierover na te denken. In de katholieke traditie staan deze vragen ook centraal en er wordt een antwoord gegeven dat niet uitgaat van toeval. Het is juist de bedoeling dat je er bent en je hebt een rol gekregen. Je bent geboren uit liefde, door liefde en voor liefde. Liefde dus en niet de seks. Je bent geboren omdat twee mensen zoveel van elkaar houden dat ze jou mochten ontvangen. Zij geven daarmee de liefde door en voeden jou op om het estafettestokje op te kunnen pakken en “hier en in het hiernamaals gelukkig te kunnen zijn”. Als je dat hoort denk je toch: Ik ben een mens, God zij dank! 

---