De trein wacht niet

Normaal gesproken ga ik zelden met de trein. Ik ben iemand die van autorijden houdt. Ik vind het ontspannend ook wanneer ik in de file sta. Er is echter één omstandigheid waarin ik liever met het openbaar vervoer ga en dat is wanneer ik het Pieterpad loop. Samen met mijn man ben ik dit jaar in april in Pieterburen begonnen en kort geleden zijn we in Holten aangekomen. Iedere keer een paar dagen lopen bevalt ons erg goed. Wat is Nederland mooi. Het is wonderlijk dat we in deze ruim 180 kilometer tussen noord Groningen en de Achterhoek zoveel diversiteit in landschap hebben aangetroffen. Van open, plat en groen weidegebied tot de heuvels rond Ommen, van de eindeloze bossen in Drenthe tot de paarse heide en zandverstuivingen. Nederland is echt prachtig. We komen bijna niemand tegen doordat we niet in het weekend lopen en samen kunnen we goed stil zijn dus de natuur dringt diep bij ons binnen. Wat een weelde.

Onze caravan zetten we op een boerencamping en we reizen dus met het openbaar vervoer naar het begin en vanaf het eind van de etappe van die dag. Gezellig samen met bus of trein is een prettige extra op zo’n dag. Maar er zit ook een dwingende kant aan. De trein of bus gaat op een bepaalde tijd en wacht niet. Ben je te laat, gaat de deur dicht en rijdt hij onherroepelijk weg. Heb je hem gemist, heb je een probleem, zeker in de regio waar wij gelopen hebben. Dat besef geeft een druk in de dag die ik weer niet prettig vind. Maar als alles wél loopt zoals we het bedacht hadden, is het dus een feestje. De voeten krijgen rust en we bekijken de wereld die langs ons glijdt.

Op een dag waren we net op tijd voor de trein. Ik stelde me voor wat er gebeurd zou zijn als we 2 minuten laten waren geweest en er kwam een verhaal in mijn gedachten binnen. Ik zag een gelijkenis met een verhaal dat Jezus vertelt, een parabel. Dat gebeurt mij wel vaker, zoals ik al in een eerdere blog vermeldde. Deze keer moest ik denken aan het verhaal  dat een koning gasten uitnodigde voor het aanstaande huwelijk van zijn zoon. Ik vertel het hier in mijn woorden en in een zeer korte versie: De koning nodigde ruim op tijd iedereen uit zodat ze er rekening mee konden houden. Hij herinnerde de mensen er zelfs nog aan in de tussentijd maar toen de dag gekomen was, waren de meeste mensen met hun eigen dingen bezig en het óf helemaal vergeten óf ze kwamen te laat. De deur ging voor hun neus dicht en ze hadden pech. Ze hoorden het feest binnen beginnen maar zij stonden buiten en kwamen er niet meer in. Een gast die zonder feestkleding binnen was gekomen werd nog even buiten de deur gezet en stond dus ook in de kou.  Te laat dus.

Niet goed opletten of de verkeerde dingen in je leven te belangrijk vinden kan verstrekkende gevolgen hebben, die niet zomaar op te lossen zijn. In de wereld van het openbaar vervoer komt er weer een nieuwe trein. Dat kan heel vervelend zijn maar niet onoverkomelijk. Gelukkig maar.

---