Ik houd mijn mond maar

Tags: discriminatie, anders zijn, dialoog,

Bij een bijeenkomst inzake de nieuwe AZC in onze stad vroeg iemand of er ook rekening gehouden wordt met de godsdienstige achtergrond van de vluchtelingen en of er een stilteruimte kwam. Nee! was het felle antwoord. We gaan geen zieltjes winnen. De vraagsteller en ik probeerden daar tegenin te brengen dat er geen sprake was van zieltjes winnen omdat de mensen hun keuze voor hun levensweg allang hadden gemaakt. Wij wilden daar graag aandacht voor vragen. Ik had moeite met de felheid waarmee was gereageerd en bracht in dat ik het gevoel heb dat christenen en moslims in onze samenleving op een nare manier worden gediscrimineerd. Geloof in God wordt publiekelijk genegeerd. De vluchtelingen zijn getraumatiseerd en hebben behoefte aan contact met God. Christenen zowel als Moslims willen kunnen bidden. De aanwezige moslima’s knikten instemmend.

Normaal gesprek
Hèhè, eindelijk eens mensen van mijn leeftijd met wie ik het er wél over kan hebben, zei een jonge vrouw. Ze was naar een verjaardag geweest en vertelde daarover. Toevallig kwam ze naast een stel mensen te zitten en ze weet niet meer hoe het er op kwam maar het ging die avond over geloof. Er zijn niet veel mensen met wie je er zo over kunt praten zonder dat je belachelijk wordt gemaakt, zei ze. Mensen zijn zo overtuigd van hun eigen gelijk dat er geen dialoog kan ontstaan. Dit gesprek op de verjaardag was een verademing.

Dat was toch een normale vraag?
Vorige week vertelde een leerkracht dat ze voortaan haar mond maar hield. Tijdens een bouwoverleg had ze haar collega’s op de katholieke basisschool waar ze werkt, gevraagd of ze dit jaar iets aan Palmpasen gingen doen. Ze werd kleinerend toegesproken en ze voelde zich gediscrimineerd. Haha, daar heb je de heilige moeder Maria weer, reageerde een collega op een denigrerende toon.

Anders dan de anderen
Mijn kleinzoon houdt tegenwoordig zijn mond, vertelde een goede kennis van mij. Toen hij jonger was, leek het alsof de kinderen op zijn school allemaal wat aardiger en toleranter waren. Nu hij in groep 4 zit krijgt hij er last van als hij er iets over zegt en dus houdt hij zijn mond maar. Hij krijgt het van thuis uit mee, de hele familie is zo.

Sta open naar de wereld en houd van mensen is een belangrijke boodschap van Jezus. Dat is volgens mij een christelijke levenshouding. Hebben we met de christelijke godsdienst ook de christelijke waarden verlaten? Mag je nog gewoon zijn wie je bent? Mag je geloven wat je wilt? Mag je zoals het jongetje uit groep 4 midden tussen de PSV’ers in Brabant voor Feijenoord zijn?

Het grote gelijk
In dit land zijn we zijn niet erg open naar elkaar en vaak overtuigd van ons eigen gelijk. Nederland is niet christelijk meer staat er vandaag in de krant. Als dat zo is, wordt er hiermee het argument uit de handen geslagen van al die mensen die zeggen dat intolerantie, ruzies en oorlogen veroorzaakt worden door godsdienst. Zou het dan toch gewoon in de mens zelf zitten?

---