Wanneer vieren we Kerst?

Tags: burnout, vrijheid, plannen, uittocht,

Dat vroeg ik mijn man en kinderen via de app. Kerst, het duurt nog weken maar het leek me handig hier op tijd over na te denken. Ik was te vroeg deze keer. Iemand appte terug; “Wacht nog even. Ik heb mijn dienstlijst voor december nog niet”. We wachtten tot het verlossende woord kwam; Ik heb hem. Toen konden we allemaal gaan kijken in onze agenda’s. Het bleek nog niet zo makkelijk een moment te vinden. We hadden niet alleen te maken met de ‘koude kant’ en vrienden die iets leuks hadden bedacht maar vooral met werk. Ook tweede kerstdag is bij sommige bedrijven geen vrije dag meer. De economie moet door en wij zijn de producenten en consumenten die daarvoor moeten zorgen.
Natuurlijk moeten we werken. Ook bij mij thuis is er geld nodig om ‘de schoorsteen te laten roken’. Ik houd van werken en ben regelmatig tot laat nog bezig met mijn onderneming. (www.liesbethvangool.nl). Maar ik weet, uit ervaring, dat het heel belangrijk is om je prioriteiten te ordenen en je tijd goed in te delen. De druk kan anders te hoog worden. Het gaat om de balans.
Kijkt u naar de serie “Strijd”? Als kleindochter van een gepassioneerd socialist (mijn gereformeerde opa was God verloren tijdens het bombardement van Rotterdam) volg ik die met veel plezier. Ik houd bovendien van verhalen over mensen en hun zoektocht naar het Goede. Veel dappere arbeiders hebben gestreden voor hun recht op vrijheid en eerlijke lonen. Zij voelden zich slaaf van hun werkgevers, gevangen in een systeem waarin ze wel mee moesten draaien om überhaupt te kunnen leven.
Maar hoe staan we er nu eigenlijk voor? Hoeveel vrijheid hebben we nu? We geven onze talenten, energie en regelmatig ook onze nachtrust aan bedrijven en ondernemingen. De werkweek is voor velen niet beperkt tot 5 dagen. Van velen wordt verwacht dat zij iedere dag van de week hun mail checken. Mails kunnen niet blijven liggen en moeten zo snel mogelijk worden beantwoord. Ook tijdens vakanties moeten velen bereikbaar zijn. We bellen, appen, mailen en willen eigenlijk gelijk antwoord. Daardoor is niet alleen alle tijd werktijd geworden maar er lijkt ook wel een permanent gevoel van dwang te bestaan. Velen snakken naar adem. Ze gaan maar door omdat ze hun collega’s ook zien worstelen met hun energie en ze willen hen niet opzadelen met extra werkzaamheden. Kortom ze zitten gevangen.
Ik ben dit alles aan het overdenken en zoals wel vaker hoor ik een lied in mijn hoofd. “Let My people go“ is de terugkerende zin in deze Negro Spiritual. Het vertelt het bijbelverhaal van de uittocht (Exodus). God geeft Mozes de opdracht deze zin uit te spreken naar Farao. God wil dat zijn kinderen vrij zijn.
Ik wens iedereen op het randje van een burnout toe dat ze op tijd hun uittocht durven aangaan. Ik hoop dat ze de kracht zullen vinden om hun vrije tijd te bewaken en met hun dierbaren plezier te maken. Succes met plannen.  Ons is het inmiddels gelukt.
    

---