De extra mijl

Afgelopen zondag fietste ik door de stad. Toeristen liepen om zich heen te kijken en hadden geen oog voor het verkeer. Gezinnen met kleine kinderen en groepjes tieners kwamen massaal op de laatste en zonnige dag van de kermis af en dan was het ook nog koopzondag. Kortom het was een chaos. Ik fietste dwars door de stad op weg naar een kennis om haar nieuwe huis te bewonderen.

Ik werd overvallen door de gedachte dat ik wel de enige leek die oplette. Een kind rende de straat over en ik kon er nog net op tijd omheen sturen. Ouders met een kinderwagen sloegen al pratend ineens links af. Ik kon nog net op tijd remmen. En dan al die mensen die op hun mobiel kijken en totaal niet bewust zijn van hun omgeving. Dat is allemaal tot daar aan toe maar de blikken die je krijgt en soms ook de opmerkingen die ze maken……

Ik denk wel eens , ben ik nou gek? Hoor ik tot een uitstervend ras van mensen die een ander voor laten gaan? Moet ik dan ook maar doen wat in me opkomt, zonder over mijn schouder te kijken? Is “iedereen houd maar rekening met mij” beter voor me dan wat me is geleerd als kind? Moet ik harder worden? Moet ik boos worden op de mensen die boos op mij zijn, iets lelijks zeggen of ook heel lelijk terugkijken.  Geven ze me dan wel de ruimte om gewoon rustig door te kunnen fietsen?

In de situatie van afgelopen zondag kwam in mij een vraag naar boven; Wat betekent het om die extra mijl gaan? Misschien raar dat ik dat dacht maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Jezus is nooit ver weg. Hij vraagt ons om de zachtheid te zoeken en aardig te zijn tegen je vijanden. Dat kun je heel letterlijk nemen en aan een oorlogssituatie denken maar voor mij zit het ook in vijandig gedrag in het verkeer. Jezus vraagt van mij met een glimlach om de mensen heen te fietsen en niet op mijn rechten als weggebruiker te staan. Geloven en proberen de daad bij het woord te voegen voelde deze zondag als een uitdaging.

Na mijn fietstocht kwam ik bij mijn kennis aan. Ze deed met een stralende glimlach de deur open en was blij met mijn komst. Ik kreeg koffie en zittend in de zon dacht ik; dit is waar het om gaat. Liefde, aandacht en de zachte kant van het leven. Als ik boos was geworden en ruzie had gemaakt, had ik hier niet zo kunnen zitten genieten. Dan had ik de boosheid meegenomen. Ik moet ik zelf rekening met mijzelf houden en dat doe ik door de zachte kant te kiezen en om mensen heen te rijden. En ik realiseerde me ineens met een glimlach; Zo maak ik extra meters en wordt het met recht een extra mijl. Met dit inzicht fietste ik later weer naar huis door de chaos van de stad.

(Wil je nalezen waar ik ineens aan dacht? Kijk dan in een bijbel: Evangelie van Matteus,  hoofdstuk 5 vanaf vers 38)

---